Να είμαστε έτοιμοι κάθε ώρα είναι η δική μας ώρα.

Να είμαστε έτοιμοι κάθε ώρα είναι η δική μας ώρα.
Ἄν νιώθεις τὰ κότσια σου μεῖνε στὶς γραμμές μας, ἄν νιώθεις τὸ καθῆκον σου πράξε τὸ μαζὶ μᾶς εἶναι χιλιάδες τὰ ἄστρα μέσα μᾶς πρέπει νὰ γίνουν δικά μας. Από τη συλλογή “Οι γειτονιές του κόσμου”, Μακρόνησος, Αη-Στράτης, 1949-1951

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017

Guardian: Επικίνδυνα τα νοσοκομεία στην Ελλάδα

«Τα ποσοστά θνησιμότητας που ανεβαίνουν, οι απειλητικές για τη ζωή νοσοκομειακές λοιμώξεις που αυξάνονται και η έλλειψη προσωπικού και ιατρικού εξοπλισμού αποδυναμώνουν το σύστημα υγείας στην Ελλάδα, καθώς η λιτότητα στη χώρα πλήττει τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες», αναφέρει ο Guardian.

Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν, αλλά και τις μαρτυρίες γιατρών και εκπροσώπων εργαζομένων, η κατάσταση στην Ελλάδα είναι χαοτική και η χώρα βρίσκεται στο μέσον μιας κατάρρευσης της δημόσιας υγείας. «Στο όνομα των σκληρών δημοσιονομικών στόχων, οι άνθρωποι που θα μπορούσαν σε άλλη περίπτωση να επιβιώσουν, πεθαίνουν», δηλώνει στον Guardian ο Μιχάλης Γιαννάκος, ο οποίος ηγείται της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), συμπληρώνοντας ότι «τα νοσοκομεία μας έχουν γίνει επικίνδυνες ζώνες».

Και όπως επισημαίνει η εφημερίδα, τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων αποκάλυψαν ότι περίπου το 10% των ασθενών στην Ελλάδα ήταν σε κίνδυνο να αναπτύξουν δυνητικά θανατηφόρες νοσοκομειακές λοιμώξεις, με κατ' εκτίμηση 3.000 θανάτους που αποδίδονται σε αυτές.

Ο ρυθμός εμφάνισης, μάλιστα, ήταν σημαντικά υψηλότερος σε μονάδες εντατικής φροντίδας και θαλάμους νεογνών. Και παρά το γεγονός ότι τα δεδομένα αναφέρονται σε κρούσματα μεταξύ του 2011 και του 2012 -τα τελευταία διαθέσιμα επίσημα στοιχεία- ο Γιαννάκος είπε ότι η κατάσταση έχει χειροτερέψει.

«Για κάθε 40 ασθενείς υπάρχει μόνο μία νοσοκόμα», λέει στην εφημερίδα ο Γιαννάκος, αναφέροντας την περίπτωση μιας γυναίκας που έχασε τη ζωή της τον περασμένο μήνα μετά από μια επέμβαση ρουτίνας στο πόδι σε νοσοκομείο της Ζακύνθου. «Οι περικοπές είναι τέτοιες που ακόμα και στις μονάδες εντατικής θεραπείας έχουμε χάσει 150 κρεβάτια», τονίζει.

«Συχνά, οι ασθενείς τοποθετούνται σε κρεβάτια που δεν έχουν απολυμανθει, οι εργαζόμενοι είναι τόσο καταπονημένοι που δεν έχουν χρόνο για να πλένουν τα χέρια τους και συχνά δεν υπάρχει αντισηπτικό σαπούνι ούτως ή άλλως», συνεχίζει ο Γιαννάκος.

Και όπως λέει ο Guardian, κανένας άλλος τομέας δεν έχει επηρεαστεί τόσο έντονα από την οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα. Από το 2009, οι δαπάνες για τη δημόσια υγεία έχουν μειωθεί κατά σχεδόν ένα τρίτο -πάνω από 5 δισ. ευρώ- σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Μέχρι το 2014, οι δημόσιες δαπάνες είχαν μειωθεί στο 4,7% του ΑΕΠ, από ένα προ κρίσης επίπεδο που ήταν στο 9,9%. Μάλιστα, περισσότεροι από 25.000 εργαζόμενοι έχουν απομακρυνθεί και τα νοσοκομεία πολλές φορές ξεμένουν από φάρμακα, γάντια, γάζες, ακόμα και από σεντόνια.

Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια Έλληνες έχουν μείνει χωρίς κάλυψη υγειονομικής περίθαλψης. Οι ελλείψεις ανταλλακτικών είναι τέτοιες ώστε μηχανήματα σάρωσης και άλλες εξελιγμένες διαγνωστικές συσκευές να έχουν γίνει όλο και πιο ελαττωματικές. Μάλιστα, οι βασικές εξετάσεις αίματος δεν γίνονται πλέον στα περισσότερα νοσοκομεία, αναφέρει ο Guardian.

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικού, γιατί όσοι συνταξιοδοτούνται δεν αντικαθίστανται», λέει στον Guardian ο γιατρός Γιάννης Παπαδάτος, υπεύθυνος μονάδας εντατικής θεραπείας σε ένα από τα παιδιατρικά νοσοκομεία της Αττικής. «Φυσικά, υπάρχει και το πρόβλημα του εξοπλισμού και, ανά διαστήματα, η έλλειψη σε πράγματα όπως γάντια και καθετήρες».

Και όπως καταλήγει ο Guardian, με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον τομέα της δημόσιας υγείας στην Ελλάδα, τα πράγματα μπορούν να πάνε μόνο χειρότερα.

ΑΔΕΔΥ:Ο ΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ!

Αποτέλεσμα εικόνας 
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο Τεμπονέρας ζει
στους αγώνες μας ενάντια στα μνημόνια, στη λιτότητα και στην ανεργία
1990: Η νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. αναλαμβάνει την εφαρμογή ενός συνόλου  μέτρων που θα ικανοποιούν τις νέες ανάγκες  «εκσυγχρονισμού» όλου του παραγωγικού, πολιτικού, θεσμικού συστήματος της χώρας.  Μεγαλύτερη συμπίεση των δικαιωμάτων και αναγκών της ζωντανής εργασίας  μέσα στο φόντο του τσακίσματος και των τελευταίων υπολειμμάτων του λεγόμενου «κράτους πρόνοιας. Μέσα στο ασφυκτικό κοινωνικό πλαίσιο που δημιουργείται έρχονται να προστεθούν οι ρυθμίσεις-πιλότος για την παιδεία. Οι καταλήψεις απλώνονται σε όλη τη χώρα, αυθόρμητα, έχοντας  κερδίσει τη μαζική λαϊκή υποστήριξη .
1991: Ο κίνδυνος της σύνδεσης του μαθητικού κινήματος με το εργατικό  ανησυχεί την κυβέρνηση. Επιστρατεύει τμήματα του κομματικού μηχανισμού. Σε πολλές πόλεις της χώρας εξελίσσεται οργανωμένο σχέδιο ανακατάληψης σχολείων. Στη Πάτρα, στο συγκρότημα «ΒΟΥΔ», ομάδα 15 μελών της ΟΝΝΕΔ χτυπάει τους μαθητές και με ξυράφι χαράζει  τα χέρια του προέδρου του 15μελούς. Η αστυνομία αν και ειδοποιείται πολλές φορές δεν εμφανίζεται. Έξω από το χώρο του σχολείου φτάνουν μαθητές, καθηγητές, γονείς .
Από το σιδερολοστό του προέδρου της ΟΝΝΕΔ Πάτρας πέφτει νεκρός, με τραύμα στο κρανίο, ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας.
2017: 26 χρόνια μετά οι πολιτικές που οδήγησαν στη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα είναι εδώ.
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο εξακολουθούν να αγωνίζονται ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας των μνημονίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που εφαρμόζονται και σήμερα από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με το 3ο μνημόνιο και έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους στην οικονομική εξαθλίωση. Αγωνίζονται για την υπεράσπιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης και Υγείας, ενάντια στον Φασισμό και τον πόλεμο.
Και σήμερα οι ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές συνεχίζουν να «δολοφονούν». Όχι μόνο την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και τις ανάγκες ενός ολόκληρου λαού. Αλλά και κυριολεκτικά. Χιλιάδες οι αυτοκτονίες, χιλιάδες τα θύματα ενός ανύπαρκτου πλέον συστήματος υγείας. Εκατοντάδες οι νεκροί στα νερά του Αιγαίου, θύματα ενός τρομακτικού ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τώρα οι «δολοφονίες» δεν έχουν «αυτουργούς»  αλλά  ένα ολόκληρο σύστημα (πολιτικό, οικονομικό, μιντιακό) που λειτουργεί ως αυτουργός και ταυτόχρονα τις αποσιωπά συναινετικά και ομόθυμα.
26 χρόνια μετά ο Νίκος Τεμπονέρας ζει και αγωνιά για δικαίωση. Όπως ο Πέτρουλας, όπως ο Λαμπράκης, όπως ο Κομνηνός, όπως ο Κουμής, όπως ο Φύσσας.
Γιατί όλα αυτά, για τα οποία θυσιάστηκαν, Λευτεριά και Κοινωνική Δικαιοσύνη, παραμένουν αδικαίωτα.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, τιμώντας τη μνήμη του αγωνιστή Νίκου Τεμπονέρα, να δώσουν το «παρών» στη συγκέντρωση που συνδιοργανώνουν οι Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες ΔΟΕ – ΟΛΜΕ τη Δευτέρα, 9 Γενάρη 2017 και ώρα 6:00μμ στο σχολικό συγκρότημα «ΒΟΥΔ» στην Πάτρα.
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.