Είναι
φανερό ότι για λόγους πολιτικής
σκοπιμότητας ο Υπουργός Παιδείας
επιχειρεί να εμφανίσει σε ανακοινώσεις, τη διάθεση εκ μέρους του Δ.Σ. της
Δ.Ο.Ε. (και της Ο.Λ.Μ.Ε.) να ασκήσει το συνδικαλιστικό καθήκον του διαλόγου με
στόχο την επίλυση ζητημάτων, ως συναίνεση.
Έχοντας
γνώση αυτής της τακτικής αλλά ταυτόχρονα θέτοντας δημόσια τις θέσεις μας επί
της αρχής, προσήλθαμε την Πέμπτη 23/10 στη συνάντηση Δ.Ο.Ε. – Ο.Λ.Μ.Ε. με
την πολιτική ηγεσία ενώ αντιπροσωπεία των δυο Δ.Σ. με τους νομικούς συμβούλους
των Ομοσπονδιών συναντήθηκε και την Παρασκευή 24/10 με κλιμάκιο νομικών του
ΥΠΑΙΘ που επεξεργάζεται τις προτάσεις για αλλαγές στο πειθαρχικό δίκαιο.
Αυτό που έγινε σαφές ήταν ότι η τακτική του Υπουργού ως προς την
παρέμβασή του για τα θέματα πειθαρχικού δικαίου είναι αποσπασματική και
υπαγορεύεται από συγκεκριμένα κίνητρα. Η πρόταξη της ρύθμισης σχετικά με
τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας (που ούτως ή άλλως αντιμετωπίζονται
από το πειθαρχικό δίκαιο) εξυπηρέτησε,
κατά ένα μέρος, και επικοινωνιακές ανάγκες. Η πρόθεσή του να προχωρήσει σε ρύθμιση που αφορά αποκλειστικά τον
περιορισμό των παραπτωμάτων που οδηγούν τους εκπαιδευτικούς σε αυτοδίκαιη αργία
υπαγορεύεται, κυρίως, από τη
δημοσιονομική πίεση και την άμεση ανάγκη για επιστροφή εκπαιδευτικών στις
τάξεις που δεν έχουν δάσκαλο. Δεν αγνοούμε την καλή προαίρεση διακρίνουμε,
όμως πολύ εύκολα, την προτεραιότητα.
Ως Δ.Σ. δεν
μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε τα θετικά στοιχεία της προτεινόμενης ρύθμισης
ώστε να περιοριστούν οι περιπτώσεις που οδηγούν σε αυτοδίκαιη αργία, η οποία θα
προφυλάξει πολλούς συναδέλφους μας από την ψυχική φθορά και ταλαιπωρία, θα
επαναφέρει σημαντικό αριθμό εκπαιδευτικών στην ενεργό υπηρεσία και δε θα
στερήσει τους μαθητές από εκπαιδευτικούς, όταν η πολιτεία αρνείται να διορίσει
εκπαιδευτικούς στα χιλιάδες οργανικά κενά που υπάρχουν.
Αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να είμαστε
ικανοποιημένοι. Έχουμε καταθέσει από την αρχή τη θέση μας για κατάργησή του
υφιστάμενου «πειθαρχικού δικαίου» που έχει γίνει εργαλείο διώξεων και
αυταρχισμού, στερεί το τεκμήριο της αθωότητας και έχει οδηγήσει πάρα πολλούς
εκπαιδευτικούς σε αργία ακόμη και για
ασήμαντες ιδιωτικές διαφορές.
Η συζήτηση που έγινε με την πολιτική ηγεσία
στις 23/10 είχε αφήσει αμυδρές ελπίδες για υιοθέτηση, έστω, ενός
σημαντικού μέρους προτάσεών μας που τέθηκαν για μια σειρά από εξαιρετικής
σημασίας θέματα, όπως:
• Την εξειδίκευση κατά τρόπο
περιοριστικό (αν όχι της απαλοιφής) της
έννοιας του πειθαρχικού παραπτώματος της χαρακτηριστικώς ανάξιας και
αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εντός και εκτός υπηρεσίας, ώστε να μην μπορεί να
υπαχθεί στο αδίκημα κάθε συμπεριφορά είτε αφορά στον ιδιωτικό είτε στον
υπηρεσιακό βίο του υπαλλήλου.
• Το ότι συμπεριφορές, που άπτονται
του ιδιωτικού βίου του υπαλλήλου δεν μπορούν να αποτελούν πειθαρχικά
παραπτώματα και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να οδηγούν σε θέση του σε
αυτοδίκαιη αργία.
• Την ανάγκη αντιμετώπισης του
διαλυτικού, για την ομαλή λειτουργία των σχολείων, φαινομένου της, άκριτης,
παραπομπής για κάθε σοβαρή ή μη καταγγελία που γίνεται εναντίον εκπαιδευτικών κατά την άσκηση των καθηκόντων
τους.
• Την επιστροφή των αιρετών εκπροσώπων
των εκπαιδευτικών στα πειθαρχικά συμβούλια.
Το γεγονός ότι την επόμενη ημέρα η πολιτική ηγεσία, μέσω νομικών, μας έκανε σαφές ότι
το μόνο που συζητείται άμεσα είναι η προτεινόμενη ρύθμιση κι ό, τι άλλο
παραπέμπεται σε μελλοντική πρόταση προς το Υπουργείο διοικητικής Μεταρρύθμισης μόνο έντιμη, πολιτικά, στάση δεν μπορεί να
θεωρηθεί. Δυστυχώς ο Υπουργός Παιδείας φαίνεται να αισθάνεται καλύτερα
με επικοινωνιακού χαρακτήρα εξαγγελίες
παρά με τις ουσιαστικές παρεμβάσεις σε ένα χώρο, όπως αυτός της δημόσιας
εκπαίδευσης, που βρίσκεται στα όρια της διάλυσης.
Το
Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. δε θα δώσει έδαφος για εύκολες παραστάσεις μέσω Μ.Μ.Ε. και θα καταθέσει τις προτάσεις του για την ξεκομμένη από το
υπόλοιπο άδικο «πειθαρχικό δίκαιο»,
ρύθμιση. Δηλώνουμε όμως η λύση βρίσκεται στη ριζική αλλαγή του
νομοθετικού πλαισίου για το πειθαρχικό δίκαιο και προς αυτή την κατεύθυνση
συνεχίζουμε να παλεύουμε και καλούμε την πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ να
συναντήσει, με ξεκάθαρες κινήσεις, την εκπαιδευτική κοινότητα.
