Κώστας Τουλγαρίδης: Η διαπραγμάτευση είναι μια απάτη

πηγή:εφημερίδα ''ΠΡΙΝ"

Τα μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους στο δημόσιο αφορούν το λαό, γιατί στοχεύουν στη συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών και στην ιδιωτικοποίησή τους. Αυτό τονίζει ο Κ. Τουλγαρίδης, εκλεγμένος στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ από τις Παρεμβάσεις και πρόεδρος του Συλλόγου δασκάλων «Κ. Σωτηρίου». «Η απεργία στις 24 Νοέμβρη πρέπει να είναι ένας μεγάλος αγωνιστικός σταθμός και να ακολουθήσει αποφασιστική κλιμάκωση του αγώνα», τονίζει.

Συνέντευξη στον Γιάννη Ελαφρό

Η «δίκαιη» ανάπτυξη περνάει πάνω από τη σφαγή και των τελευταίων εργατικών δικαιωμάτων. Η έξοδος από το 3ο μνημόνιο είναι απλώς η ….είσοδος στο 4ο.

Όπως γράφτηκε οι εκπρόσωποι ΕΕ και ΔΝΤ ζητούν ξανά απολύσεις και γενικότερα κτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων στο δημόσιο. Ποια μέτρα ετοιμάζουν ;

Ξαναπροβάλλεται ο στόχος για δραστική μείωση του δημοσίου τομέα και του μισθολογικού και λειτουργικού κόστους. Δηλαδή ανοίγουν όλα. Άμεση μείωση συντάξεων και μισθών με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και ακόμα πιο άμεσο έλεγχο των προσλήψεων: περιορισμό στο 1/5 όχι μόνο για τους μόνιμους διορισμούς (που έχουν έτσι κι αλλιώς παγώσει) αλλά και για τους συμβασιούχους. Χαρακτηριστικά αναφέρουν ως πρόβλημα ότι “μέσω των συνεχόμενων ανανεώσεων γίνονται ουσιαστικά μόνιμες”. Ενώ μέσα από τη γνωστή φιλολογία για “να απολυθούν οι επίορκοι και διεφθαρμένοι” και “να κλείσουν οι οργανισμοί φαντάσματα” ξαναμπαίνει το ζήτημα των απολύσεων στο δημόσιο και καθιέρωση μόνιμου συστήματος απολύσεων με βασικό εργαλείο την αξιολόγηση. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα,  ότι ο νέος υπ. Παιδείας στην παρθενική του εμφάνιση ξεκίνησε με την αξιολόγηση αποκαλύπτοντας τις προτεραιότητες του και της κυβέρνησης γενικότερα .

Η μνημονιακή προπαγάνδα λέει πως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εξασφαλισμένοι και δεν έχουν πληγεί όσο οι εργαζόμενοι και κυρίως οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα. Πως απαντάτε;

Τα μέτρα στο δημόσιο δε θίγουν μόνο τους δημόσιους υπάλληλους και τους ελαστικά εργαζόμενους σ’ αυτό. Αφορούν όλη την κοινωνία, γιατί ο στόχος είναι η συρρίκνωση των δημόσιων παροχών και υπηρεσιών για το λαό, η ιδιωτικοποίηση μέρους τους και η λειτουργία του δημοσίου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια σε όφελος του κεφαλαίου.

Το χτύπημα του δημοσίου εκτός των άλλων θέλει να εξαφανίσει σταδιακά τον τελευταίο θύλακα σταθερής και μόνιμης δουλειάς, με στοιχειωδώς αξιοπρεπείς όρους εργασίας -αν μπορούμε πια να το λέμε αυτό μετά από εφτά χρόνια μνημονίων-, πράγμα που θα διευκολύνει την καθολική χειροτέρευση της εργασίας παντού. Οι όποιοι καλύτεροι όροι εργασίας έχουν απομείνει στο δημόσιο λειτουργούν ως παράδειγμα διεκδίκησης και για τον ιδιωτικό τομέα. Μήπως το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων στο δημόσιο σημαίνει βελτίωση της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα; Κάθε άλλο.

Θέλουν να επιβάλουν μεσαιωνικούς όρους εργασίας παντού και αυτό φάινεται και από τα μέτρα που ετοιμάζουν και για τον ιδιωτικό τομέα.

Τι ετοιμάζουν στον ιδιωτικό τομέα ;

Αύξηση του ποσοστού ομαδικών απολύσεων στο 10% το μήνα από 5% που είναι σήμερα και κατάργηση του υπουργικού βέτο. Νομιμοποίηση των συμβάσεων ημέρας, ώρας, λευκών συμβάσεων (short time work) ακόμα και με αντίτιμο ένα «κουπόνι κοινωνικής στήριξης». «Υποκατώτατος μισθός» των 200 και 300 ευρώ σε ακόμα περισσότερους από τους 500.000 απασχολούμενους που σήμερα έχουν εισόδημα κάτω και από τον κατώτερο μισθό και σε όλους τους νεοεισερχόμενους στην εργασία. Η νέα γενιά πρέπει να μάθει να δουλεύει σα σκλάβος, χωρίς κανένα δικαίωμα στην εργασία. Κατάργηση τριετιών και μισθολογικών ωριμάνσεων. Υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων στις κλαδικές που είναικατά τεκμήριο χειρότερες καθώς εξαρτώνται από την υπαρξη δυνατού σωματείου στην κάθε επιχείρηση.. Χορήγηση του επιδόματος ανεργίας στους …εργοδότες για να προσλαμβάνουν τζάμπα εργατικό δυναμικό.

Εργασιακός μεσαίωνας στον ι.τ.

Γιατί δε αντιδρούν σ΄ αυτά, αυτοί που επικαλούνται τον ιδιωτικό τομέα για να δικαιολογήσουν την επίθεση και στο δημόσιο;

Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε και μέτρα που χτυπάνε όλους: Τη μείωση του αφορολόγητου στις 5.000. Το άνοιγμα του ασφαλιστικού ξανά και με άμεση μείωση των κύριων συντάξεων και όχι μόνο. Την επιτάχυνση του ξεπουλήματος της λαϊκής (πλειστηριασμούς, κόκκινα δάνεια) και δημόσιας περιουσίας και τις αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο που τα συνοδεύουν.

Τα μέτρα που απαιτούν οι θεσμοί στη 2η αξιολόγηση είναι απίστευτα σκληρα για όλους. Δε μένει κανένας αλόβητος.

Ανεξάρτητα από το βαθμό και την έκταση άμεσης εφαρμογής όλων αυτών στο σύνολό τους στην πραγματικότητα προετοιμάζουν και το επόμενο βήμα αντεργατικών μέτρων – μην ξεχνάμε ότι την άνοιξη έρχεται ο κόφτης …

Τι επιδιώκουν με το νέο συνδικαλιστικό νόμο ;

Μεγάλα εμπόδια στην απεργία και τη συλλογική διεκδίκηση. Νομιμοποίηση του λοκ άουτ και της αντιμετώπισης ως παράνομης οποιασδήποτε μορφής οργάνωσης και δράσης των εργαζομένων βγαίνει έξω από τα όρια του “επιτρεπτού” (καταλήψεις, μορφές οργάνωσης απ’ τα κάτω – επιτροπές αγώνα κλπ.) Περιορισμό της συνδικαλιστικής προστασίας, που εμφανίζουν ως χτύπημα των προνομίων. Φυσικά δε στοχεύουν τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που αποτελεί πυλώνα στήριξης της πολιτικής τους. Στοχεύουν, πρώτα και κύρια, συνδικαλιστές που υπερασπίζονται δικαιώματα και εκπροσωπούν ριζοσπαστικές, αγωνιστικές τάσεις στο κίνημα.

Που στοχεύουν ΕΕ και ΔΝΤ; Η κυβέρνηση τι στάση κρατάει;

ΕΕ και ΔΝΤ επιμένουν στην εφαρμογή όλου του σχεδίου, από το πρώτο μνημόνιο και όσων δεν μπόρεσαν να επιβάλουν, εξαιτίας των λαϊκών αντιστάσεων. Το καθεστώς σύγχρονης δουλείας με μισθούς Βουλγαρίας και Κίνας. Πρόκειται για τη λεηλασία του πλούτου που παρήγαγαν και παράγουν οι εργαζόμενοι σε όφελος του ξένου και του ελληνικού κεφαλαίου, προκειμένου να ξεπεράσει την βαθιά καπιταλιστική κρίση και να αυξήσει την κερδοφορία του σε βάρος της εργασίας.

Η κυβέρνηση και η νέα υπουργός Εργασίας τα δίνουν όλα στο κεφάλαιο και τους δανειστές. Πιστοί στις επιλογές της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΣΕΒ δεν έχουν κανένα δισταγμό να υλοποιήσουν κατά γράμμα και ταχύτατα τις «υποχρεώσεις» του 3ου μνημονίου. Το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν επικοινωνιακά να παρουσιάσουν διαπραγμάτευση και επιμέρους «επιτυχίες» όπως τώρα με την υποτιθέμενη μάχη για να σώσουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι η «διαπραγμάτευση» είναι μια απάτη, η «δίκαιη» ανάπτυξη περνάει πάνω από τη σφαγή και των τελευταίων εργατικών δικαιωμάτων και ότι η έξοδος από το 3ο μνημόνιο είναι απλώς η ….είσοδος στο 4ο.

Δεν υπάρχει στο ελάχιστο βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων μέσα στην ΕΕ, το ευρώ, την κυριαρχία του κεφαλαίου.Υπάρχουν μόνο όλο και σκληρότερα Μνημόνια.

Την επόμενη Πέμπτη η ΑΔΕΔΥ έχει προκηρύξει 24ωρη απεργία, αλλά η ΓΣΕΕ κινήθηκε μόνη για τις 8/12. Τι κρύβεται από πίσω;

Οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ συνεχίζουν το σχέδιο υπονόμευσης της αναγκαίας πανεργατικής απάντησης. Είναι έτοιμες να επαναλάβουν το φιάσκο του ασφαλιστικού. Δεν θέλουν διεκδικήσεις που βγαίνουν έξω από τους νόμους της εκμετάλλευσης, των μνημονίων και του Ευρωσφαγείου. Η ΓΣΕΕ, σε ανοιχτή συμφωνία με την κυβέρνηση και τους βιομήχανους, φτιάχνει μέτωπα «εθνικής διαπραγμάτευσης» αντί για ταξικούς αγώνες ανατροπής.

Ενώ η ΑΔΕΔΥ καθόρισε με καθυστέρηση την απεργία στις 24 Νοέμβρη, οι ίδιες παρατάξεις ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ αρνήθηκαν συμμετοχή, ώστε να γίνει πανεργατική και καθόρισαν απεργία στις 8 Δεκέμβρη για τον ιδιωτικό τομέα. Απεργία που μπορεί να αποδειχτεί διαμαρτυρία “κατόπιν εορτής” καθώς μέχρι το Γιούρογκρουπ στις 5 Δεκέμβρη θέλουν να έχουν κλείσει όλα τα μέτρα. Δηλαδή κάνουν πλάτες στην κυβέρνηση να τελειώσει με όλα χωρίς ενοχλητικές απεργίες.

Ποια είναι η σημασία της απεργιακής μάχης στις 21/11; Τι προτείνετε μετά;

Το μεγάλο στοίχημα είναι η απεργία στις 24/11 να γίνει μεγάλος αγωνιστικός σταθμός όπου μαζί με το δημόσιο θα συναντηθούν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό δυνάμεις του ιδιωτικού τομέα, της νεολαίας (κάθε είδους συσπειρώσεις νέων εργαζομένων, φοιτητών κλπ), επιστημονικών χώρων, ανέργων, επιτροπών αγώνα και κάθε μορφής αγωνιστικών συλλογικοτήτων. Να υπάρξει η παρέμβαση των εργαζόμενων τώρα που ετοιμάζουν τα μέτρα και όχι μετά. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα για την αναγκαία αγωνιστική κλιμάκωση με γεγονότα αμέσως μετά, με σταθμό την 5η Δεκέμβρη – Γιούρογκρουπ, 6/12 επέτειος Γρηγορόπουλου και νέα πανεργατική κλιμάκωση στις 8/1

Χρειάζεται ριζική ταξική ανασυγκρότηση

Αγωνιστική ενότητα χωρίς τους υποταγμένους των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ

Το ΠΑΜΕ είχε πει στην αρχή απεργία στις 24/11. Τι έγινε μετά; Οι δυνάμεις της ΛΑΕ τι στάση κράτησαν;

Δυστυχώς, παρά τις διακηρύξεις τους, τόσο το ΠΑΜΕ όσο και το ΜΕΤΑ αποδέχονται στην πράξη το σχέδιο της γραφειοκρατίας των Παναγόπουλου και σία. Το ΜΕΤΑ στη ΓΣΕΕ ψήφισε κατά της 24ης Νοέμβρη και μαζί με ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΕΜΕΙΣ μετάθεσε την απεργία για τις 8 Δεκέμβρη! Ταυτόχρονα στο ΕΚΑ αποδέχεται τη διορισμένη διοίκηση από το δικαστικό πραξικόπημα αλλά και τη συνύπαρξη του σε πάμπολλες περιπτώσεις προεδρεία, ψηφοδέλτια κ.α με κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές. Παρά τις προτάσεις συνεργασίας που κάνει, δεν συμβάλει στην πράξη στη συσπείρωση του ταξικού εργατικού κινήματος στη βάση και σε ένα ανεξάρτητο σχέδιο ανατροπής, στην προσπάθεια της Πρωτοβουλίας σωματείων για συντονισμό.

Το ΠΑΜΕ ενώ υποστήριξε την ανάγκη να γίνει πανεργατική απεργία στις 24 Νοέμβρη, στηρίζοντας αρχικά αποφάσεις σε Ομοσπονδίες και σωματεία του ιδιωτικού τομέα για συμμετοχή στις 24/11, μόλις η ΓΣΕΕ έβγαλε την απόφαση για τις 8 Δεκέμβρη (την οποία δεν ψήφισε) προτίμησε τη διάσπαση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στις 24/11 και άλλαξε τις αποφάσεις σε συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα που έχει πλειοψηφία, για τις 8/12!!! Αντί να καλέσει όλα τα συνδικάτα και τα πρωτοβάθμια σωματεία να μπουν στην απεργία στις 24/11. Τελικά θεωρεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει πανεργατική απεργία χωρίς την ΓΣΕΕ – Παναγόπουλο, που …τόσο μάχεται;

ΜΕΤΑ και ΠΑΜΕ τάσσονται υπέρ ενός αγωνιστικού σχεδίου «ήπιας», προκαθορισμένης και προβλέψιμης διαμαρτυρίας, υπό την αιγίδα και πρωτοβουλία των υποταγμένων ηγεσιών σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και όχι μιας αγωνιστικής ταξικής ενότητας ανατροπής του αντεργατικού τερατουργήματος, με την ευθύνη των γενικών συνελεύσεων και πρωτοβάθμιων σωματείων. Είναι η αποδοχή της τουφεκιάς στον αέρα, και τελικά της ήττας, αντί της συσπείρωσης σε ένα ταξικό κέντρο αγώνα με άλλο σχέδιο, περιεχόμενο αιτημάτων και μορφών, που μπορεί να οδηγήσει στη νίκη.

Σε λίγες μέρες ξεκινά το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Τι προσδοκάτε από αυτό ;

Το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, παρά την κρισιμότητα της περιόδου, δύσκολα μπορεί να ξεφύγει από τις μάχες χαρακωμάτων, το παιχνίδι συσχετισμών μακριά από τις ανάγκες των εργαζόμενων. Σήμερα χρειάζεται μια ριζική ταξική ανασυγκρότηση το κίνημα στους δημοσίους υπαλλήλους και ευρύτερα, στο περιεχόμενο και τα αιτήματα, στις μορφές πάλης και στη δομή και λειτουργία του. Αυτή τη λογική θα προτάξουμε ως Παρεμβάσεις και θα δώσουμε τη μάχη της συσπείρωσης σ΄ αυτή τη βάση όλων των διάσπαρτων δυνάμεων που αναζητούν μια άλλη διέξοδο για το εργατικό κίνημα. Θα επιδιώξουμε να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις κλιμάκωσης του αγώνα και να εντάξουμε τους εργαζόμενους με ελαστικές εργασιακές σχέσεις στα σωματεία.

Ειδικό θέμα αποτελεί η συσπείρωση και οργάνωση των νέων εργαζομένων. Οι συμβασιούχοι, κάθε μορφής έχουν θέση σήμερα στα σωματεία των δ.υ.;

Η ένταξη των ελαστικά εργαζόμενων στα σωματεία των Δ.Υ. πρέπει να είναι μια σημαντική απόφαση αυτού του συνεδρίου και όχι μόνο καταστατικά αλλά και με τη διαμόρφωση αντίστοιχων αιτημάτων που να καλύπτουν τόσο τις άμεσες όσο και τις γενικότερες ανάγκες τους. Ταυτόχρονα ιδιαίτερη σημασία έχει να στηρίξουμε όλοι μας την προσπάθεια συσπείρωσης και συλλογικής δράσης αυτών, σε κάθε χώρο δουλειάς με δημιουργία επιτροπών αγώνα και νέων σωματείων, όπου αυτό είναι αναγκαίο. Γι αυτό έχει μεγάλη σημασία η καμπάνια ενάντια στην ελαστική, επισφαλή εργασία και την ανεργία που ξεκίνησε η Πρωτοβουλία σωματείων για συντονισμό, με συλλογικότητες νέων εργαζομένων στο χώρο αυτό.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ " ΦΟΥΡΝΟ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ"

Αλληλεγγύη στον αγώνα των απολυμένων από τον «Φούρνο του Λάμπρου»

Ως Αγωνιστική Ριζοσπαστική Παρέμβαση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Μολάων-Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις ΠΕ   εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον αγώνα των απολυμένων από τον «Φούρνο του Λάμπρου» που μάχονται  ενάντια στις μεθοδεύσεις και στην τρομοκρατία της εργοδοσίας, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους. Ενώ υπάρχει  απόφαση του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης που δικαιώνει τους εργαζόμενους,  η εργοδοσία  υλοποιώντας τα αντεργατικά της σχέδια προσπαθεί να ποινικοποιήσει τον δίκαιο αγώνα τους.

Είναι αδιανόητο εν έτη 2016, να ζούμε σε έναν κόσμο όπου ο εργοδότης μπορεί να πιστεύει ότι έχει σχέση αφέντη-σκλάβου με τους εργαζομένους του. Να  απολύει, ενώ τους  χρωστάει (απλήρωτες υπερωρίες, ανασφάλιστη εργασία,εργασία στις γιορτές-Κυριακές,καταβολή δώρων και επιδομάτων). Στο τέλος, να τους βαφτίζει εγκληματίες και εκβιαστές, και σε κάθε ειρηνική παράσταση διαμαρτυρίας , να μετατρέπει τις αστυνομικές δυνάμεις σε μηχανισμό “προστασίας” του μαγαζιού, ενός εργασιακού χώρου δηλαδή όπου αποδεδειγμένα έχουν διαπραχθεί σοβαρότατες ανομίες του εργατικού δικαίου.

Η περίπτωση των εργαζομένων στον “ Φούρνο του Λάμπρου”  δεν αποτελεί δυστυχώς την εξαίρεση αλλά τον κανόνα των εργασιακών σχέσεων που επικρατούν στο χώρο του επισιτισμού. Ιδανικό πεδίο για την εφαρμογή των πιο αντεργατικών μέτρων όπως οι μισθοί πείνας, τα ωράρια λάστιχο, η απλήρωτη υπερεργασία, τα οποία φυσικά μετά επεκτείνονται και στους υπόλοιπους κλάδους.

Οι εργαζόμενοι δε διάλεξαν το δρόμο της σιωπής και της υποταγής, σήκωσαν το ανάστημά τους και αποφάσισαν να διεκδικήσουν το αυτονόητο: τα ένσημά τους, τα δεδουλευμένα τους, τις οφειλές δώρων και επιδομάτων. Στεκόμαστε  αλληλέγγυοι στο πλευρό τους και καλούμε όλα τα σωματεία και τους συλλόγους να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.

Η ασυδοσία του κεφαλαίου δεν μπορεί να μένει αναπάντητη! Η επίθεση σε ένα εργαζόμενο είναι επίθεση σε όλους μας και τη μάχη τη δίνουμε όλοι μαζί! Η νίκη ενός διασφαλίζει κεκτημένα για όλους μας! Κανένας σωτήρας δε θα προασπίσει τα δικαιώματά μας, αν δεν το κάνουμε οι ίδιοι! Η αξιοπρέπεια στη ζωή και τη δουλειά μας είναι αδιαπραγμάτευτη. Κανένας εργαζόμενος μόνος του. Κανένας φοβισμένος. Η δύναμη στους εργαζομένους που παράγουν τον πλούτο με τη δουλειά τους. Η ελπίδα στο συλλογικό αγώνα και την αλληλεγγύη. 

Απαιτούμε:

• την άμεση απόσυρση της αγωγής της εργοδοσίας στους εργαζόμενους
• την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων, ενσήμων, δώρων και επιδομάτων
• όχι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και καταστολή.
• Υπεράσπιση των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 24.11.2016: Γιατί να απεργήσω ???

Με περίσσιο κυνισμό λοιπόν, το κουαρτέτο απαιτεί:

Απολύσεις διαρκείας με μόνιμο σύστημα απολύσεων στο δημόσιο, αφού κατά τη γνώμη τους «το ελληνικό δημόσιο έμεινε απυρόβλητο για ψηφοθηρικούς λόγους»!, ενώ επιδιώκουν την παραπέρα δραστική μείωση του μισθολογικού και λειτουργικού κόστους του δημοσίου, επαναφέροντας τη συζήτηση για τον αυτόματο «κόφτη». Στις απολύσεις μπαίνουν στο στόχαστρο οι «επίορκοι» και οι «διεφθαρμένοι», και όσοι έχουν υποπέσει σε «σοβαρές παραβάσεις». Ξέρουμε όμως πολύ καλά ότι έτσι ανοίγει ο δρόμος για όσους υπερασπίζονται δικαιώματα και διεκδικούν.

Να υπάρχει αξιολόγηση που θα οδηγεί σε πλήρη μισθολογική και βαθμολογική στασιμότητα για όλο τον εργάσιμο βίο, όταν υπάρχει αρνητική αξιολόγηση σε τρεις αξιολογήσεις

Προσλήψεις στο δημόσιο με την αναλογία μία πρόσληψη ανά πέντε συνταξιοδοτήσεις, θέτοντας θέμα για ειδικές συμβάσεις, που «μέσω των συνεχόμενων ανανεώσεων γίνονται ουσιαστικά μόνιμες» - οι αναπληρωτές στην εκπαίδευση ανήκουν σε αυτή στην κατηγορία- ενώ δεν ξεχνάμε ότι στην εκπαίδευση δεν έχει γίνει καμία πρόσληψη τα τελευταία χρόνια 

Να κλείσουν οι «οργανισμοί-φαντάσματα» που θα σημαίνει απόλυση όλων των εργαζόμενων σε αυτούς

Να μειωθούν οι συντάξεις με άμεση περικοπή της «προσωπικής διαφοράς», να μειωθεί το ΕΚΑΣ κατά 40% ακόμα και των χαμηλοσυνταξιούχων, να μειωθεί το αφορολόγητο όριο ακόμα και στα 4000 ευρώ!

Ακόμα μεγαλύτερη καθήλωση των μισθών και ειδικά του κατώτατου αφού το ΔΝΤ θεωρεί ότι «παραμένει ακόμα υψηλότερος σε σχέση με ανταγωνίστριες χώρες της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ»!

Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και αύξηση του μέγιστου αριθμού στο 10% από το 5% που ισχύει σήμερα. 

Δυνατότητα ακύρωσης κλαδικών συμβάσεων – που είναι πάντα καλύτερες – από τις επιχειρησιακές, η επαναφορά του λοκ άουτ και η δυνατότητα του εργοδότη να κόβει το μισθό όλων των εργαζομένων σε περίπτωση καταλήψεων εργασιακών χώρων ή άλλων μορφών πάλης του κινήματος, περιορισμός της συνδικαλιστικής προστασίας , μητρώο συνδικαλιστών οργανώσεων στο υπουργείο εργασίας, με τα σωματεία να πρέπει να υποτάσσονται στα νέα συνδικαλιστικά πλαίσια που θα καθοριστούν από τη διαπραγμάτευση. 

Η κυβέρνηση, με το περιβόητο «plan b» που προτείνει, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αποδέχεται ουσιαστικά αυτά τα μέτρα, και μάλιστα στο όνομα της «προστασίας των συλλογικών συμβάσεων», τη στιγμή που προτείνει την επέκταση των κλαδικών συμβάσεων με ανέφικτες προϋποθέσεις, συνδικαλιστικό νόμο στο όνομα του χτυπήματος των «προνομίων» των συνδικαλιστών που στην ουσία όμως θα είναι χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία, την αποδοχή των ομαδικών απολύσεων ή την αντικατάστασή τους με εργασία μειωμένου ωραρίου και αποδοχών. Και όλα αυτά μαζί με τη νομιμοποίηση των συμβάσεων μιας μέρας, την κατάργηση των τριετιών, τον υποκατώτατο μισθό που διαλύουν κάθε έννοια σταθερού και μόνιμου εργασιακού δικαιώματος.

Στην παιδεία το μήνυμα της ανάγκης για γρήγορη υλοποίηση των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων στέλνει η επιλογή του Γαβρόγλου ως Υπουργού Παιδείας. Αρχιτέκτονας του διαβόητου «Εθνικού Διαλόγου» μαζί με τον Αντώνη Λιάκο και μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Λάτση, περιφέρει με καμάρι τις περγαμηνές του ως ένας από τους συμμετέχοντας στις συναντήσεις της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας με τους θεσμούς. Στις συναντήσεις εκείνες όπου η απαίτηση για εντατική και εξαντλητική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών διατυπώθηκε χωρίς περιστροφές. Εξάλλου ο νέος υπουργός παιδείας δήλωσε ότι «δεν πρέπει να φοβόμαστε τη λέξη αξιολόγηση», όπως εξάλλου «δεν πρέπει να φοβόμαστε τη λέξη συντεχνία» όταν μιλάμε για τον κλάδο των εκπαιδευτικών. Το «τριετές πλάνο» για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης που θα ανακοινώσει εντός των ημερών, όπως δηλώνει, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτά που αποτυπώθηκαν στα πορίσματα του διαλόγου, με τη βοήθεια του τρίτου μνημονίου και του ΟΟΣΑ, και που με ακρίβεια χειρουργική βάζουν στόχους και χρονοδιαγράμματα για όλα: από την ψευδεπίγραφη αυτονομία της σχολικής μονάδας και την αξιολόγηση, μέχρι την αναζήτηση οικονομικών πόρων για τη λειτουργία των σχολείων και την ανάδειξη των «καλών πρακτικών», τη μαθητεία και την απλή πιστοποίηση αντί για απολυτήριο Λυκείου για τους πολλούς, το Εθνικό Απολυτήριο κατά τα πρότυπα του Διεθνούς Μπακαλορεά για όποιον μαθητή καταφέρει να βγει από τις προκρούστειες κλίνες της Τράπεζας Θεμάτων και των κύκλων ποιότητας του Λυκείου. 

Και όλα αυτά στο έδαφος ενός σχολείου που στενάζει κάτω από τις συνέπειες της εφαρμογής των μνημονίων και των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων και των υπουργικών αποφάσεων της άνοιξης και του καλοκαιριού για τα δήθεν «ενιαία» δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία. Με χιλιάδες αναπληρωτές συναδέλφους να μένουν ακόμα χωρίς δουλειά, αφού ο «κόφτης» των υπουργικών αποφάσεων για τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά λειτούργησε αρκούντως αποτελεσματικά. Με ολοήμερα τμήματα που δουλεύουν όπως-όπως, με τμήματα ένταξης που ακόμα περιμένουν να στελεχωθούν, με δασκάλους παράλληλης στήριξης να ζουν παράλληλες ζωές ανάμεσα σε τρία ή τέσσερα σχολεία. Με άρνηση της κυβέρνησης να εντάξει τα προσφυγόπουλα στο πρωινό σχολείο, εγκλωβίζοντάς τα στα στρατόπεδα ή σε απογευματινές δομές με αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου – εκπαίδευση με το κομμάτι, ζωή με το κομμάτι.

Στους συλλόγους μας αυτές τις μέρες πραγματοποιούνται Γενικές Συνελεύσεις. Ας απαντήσουμε λοιπόν στα παραπάνω ερωτήματα, λέγοντας ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να πούμε ότι δεν θα ανεχθούμε άλλο την ανεργία των αδιόριστων συναδέλφων μας, τη δουλειά – λάστιχο μόνιμων και αναπληρωτών, το σχολείο που χωράει μόνο τόσους εκπαιδευτικούς, τόσους μαθητές, τόσες υποστηρικτές δομές αλλά και τόση γνώση όση αποφασίζουν οι χαρτογιακάδες της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και της κυβέρνησης που θέλουν σχολείο φτηνό, ευέλικτο, αγοραίο. Να πούμε ότι «δεν μασάμε» τα ψεύτικα λόγια τους για «ελάφρυνση του χρέους και ανάπτυξη», όταν ξέρουμε ότι η «ανάπτυξή» τους – αν ποτέ έρθει – θα είναι τόσο ματωμένη όσο και η κρίση τους, ενώ το χρέος εάν δεν διαγραφεί θα εξακολουθεί να είναι μηχανή εκβιασμού των τραπεζιτών και των δανειστών. 

Να πούμε λοιπόν ότι εμείς, με τα σωματεία μας στην εκπαίδευση και στο υπόλοιπο δημόσιο, με τα σωματεία στον ιδιωτικό τομέα, με τους άνεργους και τους εργαζόμενους των 300 και 400 ευρώ, θα βρεθούμε στο δρόμο όχι από υποχρέωση όπως θέλει η ΑΔΕΔΥ αλλά από ανάγκη για να πούμε «Φτάνει πια»! Να κλείσουμε τα σχολειά μας, να συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία. Ταυτόχρονα, είναι ανάγκη να οργανώνουμε τον αγώνα από τα κάτω, με τις αποφάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων, να μην παρακολουθούμε απλά τον «σχεδιασμό της ήττας» του κυβερνητικού συνδικαλισμού. 

Ήρθε η ώρα να υψώσουμε επιτέλους ανάστημα, να ποδοπατήσουμε και να κουρελιάσουμε τα κόκκινα χαλιά που στρώνει η κυβέρνηση σε θεσμούς και επιτελάρχες, και οι δρόμοι να ξαναγίνουν καυτοί από το πλήθος μας και το πάθος μας.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΠΕ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ  ΑΔΕΔΥ:

ΑΔΕΔΥ: Απεργία 24 Νοεμβρίου 2016

Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

ΑΠΕΡΓΙΑ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. συζήτησε, στη συνεδρίαση της 4ης Νοεμβρίου 2016, για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης επίθεσης ενάντια στα εργασιακά – κοινωνικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων.

Εκτίμησε ότι η Κυβέρνηση θα συνεχίσει την υλοποίηση του μνημονίου και με το πρόσχημα τήρησης της συμφωνίας ξεπουλά ήδη σε τιμή ευκαιρίας τη δημόσια περιουσία στερώντας κάθε δυνατότητα ανάκαμψης της Οικονομίας. Μετά το λιμάνι του Πειραιά - τα αεροδρόμια - του ΑΔΜΗΕ - της ΤΡΑΙΝΟΣΕ σειρά παίρνουν η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες μνημονιακές, κυβερνά τη χώρα κατ’ εντολή δανειστών - Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΔΝΤ, αποδεχόμενη το ρόλο κυβερνήτη ενός προτεκτοράτου.

Η κατάρρευση των Νοσοκομείων λόγω της υποστελέχωσης και της υποχρηματοδότησης τους, η υποβάθμιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης με στόχο την εξοικονόμηση εκπαιδευτικού προσωπικού, συνολικά η μείωση του προσωπικού του Δημοσίου και η εξ αυτού υπολειτουργία των Υπηρεσιών του Δημοσίου οδηγούν στην εξαθλίωση τα λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους του Δημοσίου και του Ιδιωτικού Τομέα.

Οι πληροφορίες για περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις και η εξ αυτής περαιτέρω μείωση των συντάξεων δικαιώνει τις εκτιμήσεις της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ότι η πρόβλεψη του νόμου για επανυπολογισμό τους νομοθετήθηκε για τη μείωση τους. Παράλληλα, κατά απαίτηση των δανειστών, η Κυβέρνηση αίρει την προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς και συζητά την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.

Για τους λόγους αυτούς, το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αποφάσισε την πραγματοποίηση Απεργίας την Πέμπτη, 24 Νοεμβρίου 2016.

Καλεί τα Σωματεία του Ιδιωτικού Τομέα, τις οργανώσεις των επιστημόνων, επαγγελματιών και συνταξιούχων και τους προτείνει η 24η Νοεμβρίου να είναι ημέρα

Παλλαϊκής κινητοποίησης

για την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών.

Στην πορεία προς την Απεργιακή κινητοποίηση στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε όλες τις δράσεις και πρωτοβουλίες των Ομοσπονδιών, Σωματείων και άλλων φορέων:

1.       Συγκέντρωση στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων την Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου 2016, με κεντρικό αίτημα το «κούρεμα» των στεγαστικών δανείων.

2.       Κινητοποίηση την Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου 2016, στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

3.       Συγκεντρώσεις στα Ειρηνοδικεία για την αποτροπή των πλειστηριασμών.

Τέλος, αποφασίστηκε στην επόμενη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Δευτέρα, 28 Νοεμβρίου 2016, να συζητηθεί το πλαίσιο κινητοποιήσεων και δράσης των εργαζόμενων του Δημοσίου στο διάστημα έως τη συγκρότηση νέας Διοίκησης που θα εκλεγεί από το 36ο Συνέδριο.

Για το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΟΛΑΩΝ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΔΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΕ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΕΝΟΨΕΙ 36ου ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΑΔΕΔΥ(29.11.2016-2.12.2016),

24ΩΡΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΔΕΔΥ ΣΤΙΣ 24.11.2016

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΤΩΘΙ:

1.ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΛΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΕΝΟΨΕΙ 24ΩΡΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ

ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 24.11.2016 10.30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΟΛΑΩΝ.

γιατί να απεργήσω την Πέμπτη 24.11.2016

Με περίσσιο κυνισμό λοιπόν, το κουαρτέτο απαιτεί:

Απολύσεις διαρκείας με μόνιμο σύστημα απολύσεων στο δημόσιο, αφού κατά τη γνώμη τους «το ελληνικό δημόσιο έμεινε απυρόβλητο για ψηφοθηρικούς λόγους»!, ενώ επιδιώκουν την παραπέρα δραστική μείωση του μισθολογικού και λειτουργικού κόστους του δημοσίου, επαναφέροντας τη συζήτηση για τον αυτόματο «κόφτη». Στις απολύσεις μπαίνουν στο στόχαστρο οι «επίορκοι» και οι «διεφθαρμένοι», και όσοι έχουν υποπέσει σε «σοβαρές παραβάσεις». Ξέρουμε όμως πολύ καλά ότι έτσι ανοίγει ο δρόμος για όσους υπερασπίζονται δικαιώματα και διεκδικούν.

Να υπάρχει αξιολόγηση που θα οδηγεί σε πλήρη μισθολογική και βαθμολογική στασιμότητα για όλο τον εργάσιμο βίο, όταν υπάρχει αρνητική αξιολόγηση σε τρεις αξιολογήσεις

Προσλήψεις στο δημόσιο με την αναλογία μία πρόσληψη ανά πέντε συνταξιοδοτήσεις, θέτοντας θέμα για ειδικές συμβάσεις, που «μέσω των συνεχόμενων ανανεώσεων γίνονται ουσιαστικά μόνιμες» - οι αναπληρωτές στην εκπαίδευση ανήκουν σε αυτή στην κατηγορία- ενώ δεν ξεχνάμε ότι στην εκπαίδευση δεν έχει γίνει καμία πρόσληψη τα τελευταία χρόνια 

Να κλείσουν οι «οργανισμοί-φαντάσματα» που θα σημαίνει απόλυση όλων των εργαζόμενων σε αυτούς

Να μειωθούν οι συντάξεις με άμεση περικοπή της «προσωπικής διαφοράς», να μειωθεί το ΕΚΑΣ κατά 40% ακόμα και των χαμηλοσυνταξιούχων, να μειωθεί το αφορολόγητο όριο ακόμα και στα 4000 ευρώ!

Ακόμα μεγαλύτερη καθήλωση των μισθών και ειδικά του κατώτατου αφού το ΔΝΤ θεωρεί ότι «παραμένει ακόμα υψηλότερος σε σχέση με ανταγωνίστριες χώρες της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ»!

Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και αύξηση του μέγιστου αριθμού στο 10% από το 5% που ισχύει σήμερα. 

Δυνατότητα ακύρωσης κλαδικών συμβάσεων – που είναι πάντα καλύτερες – από τις επιχειρησιακές, η επαναφορά του λοκ άουτ και η δυνατότητα του εργοδότη να κόβει το μισθό όλων των εργαζομένων σε περίπτωση καταλήψεων εργασιακών χώρων ή άλλων μορφών πάλης του κινήματος, περιορισμός της συνδικαλιστικής προστασίας , μητρώο συνδικαλιστών οργανώσεων στο υπουργείο εργασίας, με τα σωματεία να πρέπει να υποτάσσονται στα νέα συνδικαλιστικά πλαίσια που θα καθοριστούν από τη διαπραγμάτευση. 

Η κυβέρνηση, με το περιβόητο «plan b» που προτείνει, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αποδέχεται ουσιαστικά αυτά τα μέτρα, και μάλιστα στο όνομα της «προστασίας των συλλογικών συμβάσεων», τη στιγμή που προτείνει την επέκταση των κλαδικών συμβάσεων με ανέφικτες προϋποθέσεις, συνδικαλιστικό νόμο στο όνομα του χτυπήματος των «προνομίων» των συνδικαλιστών που στην ουσία όμως θα είναι χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία, την αποδοχή των ομαδικών απολύσεων ή την αντικατάστασή τους με εργασία μειωμένου ωραρίου και αποδοχών. Και όλα αυτά μαζί με τη νομιμοποίηση των συμβάσεων μιας μέρας, την κατάργηση των τριετιών, τον υποκατώτατο μισθό που διαλύουν κάθε έννοια σταθερού και μόνιμου εργασιακού δικαιώματος.

Στην παιδεία το μήνυμα της ανάγκης για γρήγορη υλοποίηση των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων στέλνει η επιλογή του Γαβρόγλου ως Υπουργού Παιδείας. Αρχιτέκτονας του διαβόητου «Εθνικού Διαλόγου» μαζί με τον Αντώνη Λιάκο και μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Λάτση, περιφέρει με καμάρι τις περγαμηνές του ως ένας από τους συμμετέχοντας στις συναντήσεις της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας με τους θεσμούς. Στις συναντήσεις εκείνες όπου η απαίτηση για εντατική και εξαντλητική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών διατυπώθηκε χωρίς περιστροφές. Εξάλλου ο νέος υπουργός παιδείας δήλωσε ότι «δεν πρέπει να φοβόμαστε τη λέξη αξιολόγηση», όπως εξάλλου «δεν πρέπει να φοβόμαστε τη λέξη συντεχνία» όταν μιλάμε για τον κλάδο των εκπαιδευτικών. Το «τριετές πλάνο» για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης που θα ανακοινώσει εντός των ημερών, όπως δηλώνει, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτά που αποτυπώθηκαν στα πορίσματα του διαλόγου, με τη βοήθεια του τρίτου μνημονίου και του ΟΟΣΑ, και που με ακρίβεια χειρουργική βάζουν στόχους και χρονοδιαγράμματα για όλα: από την ψευδεπίγραφη αυτονομία της σχολικής μονάδας και την αξιολόγηση, μέχρι την αναζήτηση οικονομικών πόρων για τη λειτουργία των σχολείων και την ανάδειξη των «καλών πρακτικών», τη μαθητεία και την απλή πιστοποίηση αντί για απολυτήριο Λυκείου για τους πολλούς, το Εθνικό Απολυτήριο κατά τα πρότυπα του Διεθνούς Μπακαλορεά για όποιον μαθητή καταφέρει να βγει από τις προκρούστειες κλίνες της Τράπεζας Θεμάτων και των κύκλων ποιότητας του Λυκείου. 

Και όλα αυτά στο έδαφος ενός σχολείου που στενάζει κάτω από τις συνέπειες της εφαρμογής των μνημονίων και των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων και των υπουργικών αποφάσεων της άνοιξης και του καλοκαιριού για τα δήθεν «ενιαία» δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία. Με χιλιάδες αναπληρωτές συναδέλφους να μένουν ακόμα χωρίς δουλειά, αφού ο «κόφτης» των υπουργικών αποφάσεων για τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά λειτούργησε αρκούντως αποτελεσματικά. Με ολοήμερα τμήματα που δουλεύουν όπως-όπως, με τμήματα ένταξης που ακόμα περιμένουν να στελεχωθούν, με δασκάλους παράλληλης στήριξης να ζουν παράλληλες ζωές ανάμεσα σε τρία ή τέσσερα σχολεία. Με άρνηση της κυβέρνησης να εντάξει τα προσφυγόπουλα στο πρωινό σχολείο, εγκλωβίζοντάς τα στα στρατόπεδα ή σε απογευματινές δομές με αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου – εκπαίδευση με το κομμάτι, ζωή με το κομμάτι.

Στους συλλόγους μας αυτές τις μέρες πραγματοποιούνται Γενικές Συνελεύσεις. Ας απαντήσουμε λοιπόν στα παραπάνω ερωτήματα, λέγοντας ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να πούμε ότι δεν θα ανεχθούμε άλλο την ανεργία των αδιόριστων συναδέλφων μας, τη δουλειά – λάστιχο μόνιμων και αναπληρωτών, το σχολείο που χωράει μόνο τόσους εκπαιδευτικούς, τόσους μαθητές, τόσες υποστηρικτές δομές αλλά και τόση γνώση όση αποφασίζουν οι χαρτογιακάδες της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και της κυβέρνησης που θέλουν σχολείο φτηνό, ευέλικτο, αγοραίο. Να πούμε ότι «δεν μασάμε» τα ψεύτικα λόγια τους για «ελάφρυνση του χρέους και ανάπτυξη», όταν ξέρουμε ότι η «ανάπτυξή» τους – αν ποτέ έρθει – θα είναι τόσο ματωμένη όσο και η κρίση τους, ενώ το χρέος εάν δεν διαγραφεί θα εξακολουθεί να είναι μηχανή εκβιασμού των τραπεζιτών και των δανειστών. 

Να πούμε λοιπόν ότι εμείς, με τα σωματεία μας στην εκπαίδευση και στο υπόλοιπο δημόσιο, με τα σωματεία στον ιδιωτικό τομέα, με τους άνεργους και τους εργαζόμενους των 300 και 400 ευρώ, θα βρεθούμε στο δρόμο όχι από υποχρέωση όπως θέλει η ΑΔΕΔΥ αλλά από ανάγκη για να πούμε «Φτάνει πια»! Να κλείσουμε τα σχολειά μας, να συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία. Ταυτόχρονα, είναι ανάγκη να οργανώνουμε τον αγώνα από τα κάτω, με τις αποφάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων, να μην παρακολουθούμε απλά τον «σχεδιασμό της ήττας» του κυβερνητικού συνδικαλισμού. 

Ήρθε η ώρα να υψώσουμε επιτέλους ανάστημα, να ποδοπατήσουμε και να κουρελιάσουμε τα κόκκινα χαλιά που στρώνει η κυβέρνηση σε θεσμούς και επιτελάρχες, και οι δρόμοι να ξαναγίνουν καυτοί από το πλήθος μας και το πάθος μας.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΠΕ

2.ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25.11.2016 

ΣΤΟ 12/Θ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΛΑΩΝ ΣΤΙΣ 6 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ,

ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ Η ΣΥΝΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΑΣ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΡΕΙ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟ  36ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΔΕΔΥ(29.11.2016-2.12.2016), ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ.

Η ημερήσια διάταξη της Συνέλευσης  προτείνουμε να είναι η παρακάτω:

·         Έναρξη της Γενικής Συνέλευσης

·         Εκλογή Προεδρείου

·         Ενημέρωση από τους αντιπροσώπους στην 85^η Γενική Συνέλευση του Κλάδου

·        

·         Προτάσεις για  το διεκδικητικό πλαίσιο 

·         Ψήφιση του διεκδικητικού πλαισίου 

.          Ψηφίσματα

.          Γενικά θέματα των συναδέλφων

·         Ψήφιση ψηφισμάτων -θεμάτων συναδέλφων